மன வீடும்,.மீதமான ஒரு கண்ணாடிச் சில்லும்...

நேற்று  திரு. கே.ஆர்.பி. செந்தில் அவர்கள் வெளியிட்ட கவிதையின் நிகழ்களத்தை மையமாகக் கொண்டு(இரவலாகப் பெறப்பட்டு)
எழுதப்பட்ட  கவிதை இது..

மன வீட்டில் 
நீ கல்லெறிந்து விட்டுப்
போனபின்
மிச்சமிருந்தது 
சில கண்ணாடிச் சில்லுகள் மட்டும்..

சுக்கு நூறாகி தெறித்த 
அத்தனை சில்லுகளிலும்
உன் முகம் தெரிந்தது
அந்த காலம்...

அதில் ஒன்றை மட்டும்
பத்திரப்படுத்தி 
வைத்திருந்தேன்.

தொடர்பின் நரம்புகள் 
பலவீனமாகிப் போனதில்
அதுவும் காலப்போக்கில்
ரசம் தொலைத்து 
வெளிறிப்போனது..

சாலை திருப்பத்தில்
உன்னுடன் 
கைக்குலுக்கிக் கொண்ட
சந்திப்பு நிகழ்ந்த
நேற்றைய நாளின் 
இரவில்
அது 
மிக ஒளிந்ததாய் தெரிந்தது.

கைத்தடுமாறி
தொலைப்பதைப் போன்று
தவறவிட்டேன்,
அந்த ஒற்றைச்சில்லை...

மீண்டும் அதனை தேட
முயற்சிப்பதாய் இல்லை நான்..

என் மன வீட்டில்
வாசல் வரை 
வருவதற்கு மட்டுமே
உனக்கு விதிக்கப்பட்டிருக்கிறது
போலும்.













பூஜை அறை 
அப்படியே
தொடரட்டும் 
பரிசுத்தமாய்...