என் மன வாலில்.... இது மனக்குரங்கு

யாருமில்லா
பேருந்து...,மெல்லியதாய்
பண்பலை பாடல்;
கேட்கவும்,
ரசிக்கவும்
யாருமில்லை.
இருக்கை தேடி
அமர்கிறேன்..
 பின்  அமர்ந்த
இருக்கையிலிருந்து
இடம் பெயர்கிறேன்;
-ஏதோ ஒரு
காரணத்தை
உத்தேசித்து.

"சரி...சன்னலோரம்"என
மீண்டும்
இருக்கை
மாறுகிறேன்.
ஏனோ
சம்பந்தமில்லாது
நினைவுக்கு வந்தது..,

முன்னம்
பலமுறை
"ஒண்டிக்க இடம்
கிடைத்தால்
போதுமே "என்னும்
ஏக்கத்தோடு
நின்றுக்கொண்டே
பயணித்தது

எஸ்.பாரத்.