இது ஆயுதம் சேகரிக்கும் காலம்.

மிக விலையுயர்ந்த "ரேமான்ட்ஸ்" துணியின் உள்ளே, பழைய செருப்பை வைத்து அடித்தால் எப்படி இருக்குமோ, அப்படி இருந்தது எனக்கு... மிக நாகரீகமாக அவர்கள் என்னை அவமானப்படுத்தினார்கள். நான் மௌனம் காத்து வெளியேறினேன், ஏனெனில் இது போர் புரியும் காலம் அல்ல.ஆயுதம் சேகரிக்கும் காலம் மட்டுமே. 

 
இது தவம்; 
என் தனிமைத்தவம்.
 
விரைவில் நான் 
விஸ்வரூபமெடுப்பேன்;
 
அதன் பின்னர்
உங்களின் உலகம்
என் அறையை
தேடி வந்து
விறைப்பாய்
"சல்யூட்" அடிக்கும்.
 
இது 
எனக்கு
"வலிமை ஆயுதம்" 
சேகரிக்கும் காலம்
மட்டுமே. 

இப்போது
யாருடனும்
வீண்விவாதம்
செய்வதாய் இல்லை.
 
அட முட்டாள்
மனிதர்களே...
 
உங்களுக்கு
தெய்வ நம்பிக்கை
இருக்கிறதோ
இல்லையோ
"வேண்டிக்கொள்ளுங்கள்" 
எனக்காக அல்ல, 
உங்களுக்காக ...
 
பின்னொருப் பொழுதில்
நீங்கள்
என்னைத் தேடி
வரும் போது
துரோகம் மறந்து
நான்
புன்னகை செய்ய...

  -எஸ்.பாரத்.
(இன்றைய விருந்தினர்)
இந்த கவிதை உங்கள் ரசனைக்குரிய அளவில் இருப்பின்  இன்ட்லியில் வாக்களிக்க அன்புடன் கோருகிறோம்..