புலியின் வால் பிடித்து ஓர் விளையாட்டு...

வன்மம் சுமந்து திரிந்த நாள்களில், ஒரு பகைமையை வஞ்சம் வைத்து தீர்த்த, முன்நாளின் கதை இங்கே கவிதையாய்.....

*அவன் வார்த்தைகளால்
உண்டான அவமானத்தை
முகம் சுருக்கி
சுட்டிக்காட்டினேன்.
-புரிந்து கொள்ளவில்லை. 
*மனதிற்குள்சின்னதொரு
கறுப்பு புள்ளி
விழுந்தது.





*பின்
வார்த்தைகள் நீண்டதில்
கறுப்பு விரிவடைந்தது.
 
எனக்கே
தெரியாமல்
யுத்தமுஸ்தீபுகள்
எனக்குள்
நிகழ்ந்தன.

*போர் முரசங்கள்
அதிர்ந்தன.
கண் அசைவுக்கு
வீரர்கள்
குதிரையுடன் காத்திருந்தனர்.

*"போர் என்பது
தவறல்ல.."
என
கீதை உபதேசம்
முடித்த பின்
தயக்கமின்றி
என் காண்டீபம் உயர்ந்தது.
*உறவு
மறந்து போனது.,
இவன் எதிரி
இவன் எதிரி
என்பது மட்டும்
மனதுள் ஓடியது.

அஸ்திரங்கள்
மழையாய்
பொழிந்தது.
*மயங்கி வீழ்ந்து
பின்
மரணித்துபோனான்.
எதன் பொருட்டு
இந்த போர்
என்பதை
உணர்ந்து கொள்ளாமலே...